Таниқли ёзувчи Шароф Бошбеков ўзбек театр саҳнаси нотиқлар минбарига, томошабинлар эса лекция тингловчиларига айлантирилганини танқид қилди (“Ҳуррият”, 15 ноябрь). Ёзувчига кўра, театрнинг азалий вазифасини тўғри тушунмасликда оқибатида бу санъат ачинарли аҳволга тушиб қолган. “Томошабин театрга мавзу ёки муаммо учун эмас, томоша кўргани келади. Афсуски, биз театрнинг ана шу азалий ва табиий вазифасини бир четга суриб, унга жуда кўп вазифалар юкладик. Бир тасаввур қилинг, хушманзара гўшада ниҳоятда гўзал бир оҳу юрибди. Табиат унга инсон кўзини қувонтиришдек эзгу вазифа юклаган. Биз эса уни бундай вазифадан озод этиб, бошқа вазифа юкладик, яъни... аравага қўшдик! Оқибатда гўзаллик нобуд бўлди, аравадаги юк ҳам жойида қолаверди… Ва ниҳоят театр биз кўриб турган бугунги аҳволга тушиб қолди. Энди чора қидиряпмиз. Қидиришга қидиряпмиз-у, лекин ҳали ҳам “оҳу аравага қўшилганча” турибди”, дейди ёзувчи Ш.Бошбеков.
