Китобхонлик борасида хўжакўрсинчиликдан амалий ишларга ўтиш вақти келди, деб ҳисоблайди “Академнашр” нашриёти директори Санжар Назар (“Солиқ плюс”, 29 март). Таниқли ноширга кўра, ноширлик борасида Ўзбекистон қўшни мамлакатлардан ортда қолмоқда. Масалан, аҳолиси икки баравар кам Қозоғистонда нашриётлар сони Ўзбекистондан қарийб 10 баравар кўп. Қирғизистон, Тожикистон ва Туркманистонда халқаро китоб кўргазмалари ўтказилади, аммо Ўзбекистонда бундай кўргазма шу пайтгача ўтказилмади.
Таъкидланишича, китоб нашрини қўллаб-қувватлашнинг аниқ механизмлари ишлаб чиқилиши шарт. “Бутун дунёда мавжуд тажриба шуни кўрсатадики, ноширчилик турли жамғармалар, меценатлар ва, албатта, давлатнинг қўллаб-қувватлаши туфайлигина ўзининг асл моҳиятига мос натижаларни беради. Масалан, Беҳбудий, Чўлпон, Борхес ёки Жойсни нашр қилиб пул топиш қийинроқ, аммо уларни нашр этмасанг, ноширчиликда нима бор?!” дейди Санжар Назар.
Қайд этилишича, Ўзбекистон бўйича бирорта ҳам китоб бозори йўқ. Тошкент ва вилоят ҳокимиятлари “делолари” кўтарилса, қоғозда қанча ерлар китоб дўконлари учун ажратилгани, амалда эса кафе, ошхоналарга айланиб кетгани маълум бўлади, деб ёзади газета.
